Het is een vreemde mix: rokende moeders in boerka en een gezin dat videogames speelt. Het gaat allemaal samen in Wadjda. Deze verfrissende film uit, jawel, Saoedi-Arabië kaapte op verschillende filmfestivals al prijzen weg. Wij waren benieuwd.
Plot: de tienjarige Wadjda leeft een alledaags leven op school. Maar ze wil fietsen, net als haar buurjongetje. En fietsen is niks voor meisjes. Dat maken haar moeder en school wel duidelijk: ken je plek. Maar Wadjda jaagt haar dromen na en laat het er niet bij zitten.
Het is een uitdagend en aanstekelijk meisje, die Wadjda. Mede daardoor is het een genot om te zien wat ze meemaakt. In haar leven in de woestijnstaat zijn verbluffende parallellen met het Westerse leven te ontdekken. Vermomd in een andere cultuur met haar eigen gebruiken. In een wereld van uithuwelijken en weinig kanten op kunnen, troosteloze stenen woestijnlandschappen en gesloten gebouwen.
Aan een politiek statement ontkom je niet. De film heeft een sterke focus op de positie van vrouwen en draait werkelijk om de vrouwenlevens, mannen spelen een bijrol in de film. Ook de regisseur is een dame, wat al een opmerkelijk gegeven is. Door de lichtheid van de film en de humor die erin zit, valt het politieke puntje welhaast niet op. Het levert een prachtig inkijkje in de gewoonste zaken van de wereld, maar dan hoe het er even verderop in het Midden-Oosten aan toe gaat.
De boze schooldirectrice, muitende jongens en meisjes op het schoolplein. Alles wat voor iedereen herkenbaar is, zit erin. Wadjda maakt zelfs van Koran-lessen een vrolijk fenomeen en zet alles op alles om zichzelf te leren fietsen. Het verhaal sprankelt bij vlagen, maar heeft vooral een ziel. En is daarom de moeite van het zien waard.
Geplaatst op filmpjekijken.com
onzeneric 