Valentijnsdag en een film met Kate Winslet en Leonardo DiCaprio lijkt een topcombinatie. Dit jaar echter niet. Revolutionary Road is allesbehalve een fijne liefdesfilm.
Vijf sterren
Ik geef de film de volle vijf sterren. Op het gevaar af dat alle lezers juist denken: wat een saaie, ouderwetse klotefilm. Het verhaal speelt zich weliswaar af in de jaren 50 en er is ook vrij weinig actie. Toch wist hij mij van begin tot het eind te boeien.
Slaan, schelden, schreeuwen. Met een knallende ruzie trappen Winslet en DiCaprio af in Revolutionary Road. De toon is meteen gezet: leuker wordt het niet. Het tweetal flikkert genadeloos hard van de ene relatiecrisis in de andere. Iedereen is jaloers op het stelletje en de twee bijzondere en knappe mensen. Zelf ervaren ze dat allerminst zo. Ze vinden hun leven een teleurstelling. Ze willen de sleur doorbreken door naar Parijs te verhuizen.
Sam Mendes, regisseur van de film en echtgenoot van Winslet, laat andermaal zien hoe fenomenaal hij is in het schetsen van een gezinssituatie. Een op het oog normale Amerikaanse familie blijkt vol pijnlijke relaties. Eerder deed hij dat in American Beauty. Die film maakte van Kevin Spacey een held. Een dergelijke heldenrol zit er dit keer niet in. De zwarte humor blijft ook uit. Revolutionary Road is vooral een steenhard drama. Eentje die écht goed zeer doet en je naar de keel grijpt. De twee hoofdrolspelers leveren fantastische prestaties. Je voelt met ze mee, zeker aan het einde van de film. En verder ga ik er geen woord over zeggen, behalve: gaat dat zien.
